24.12.11

Rematamos de ler o cómic de Bill Watterson


Foi interesante ver a evolución que se produciu na lectura deste cómic de Bill Watterson. Así, nas primeiras sesións gustáballe a algúns e a outros non lles acababa de enganchar nin de encher, mais a medida que os compoñentes do club de lectura ían avanzando na lectura do tebeo, este e os personaxes fóronlles resultando cada vez máis simpáticos e agradable. Deste xeito, na última reunión do club de lectura de banda deseñada (da ESO) todos coincidían en que lles gustaba o cómic.
Xa vos anunciamos que no próximo trimestre leremos o mesmo cómic que tanto desfrutou o outro grupo (o de Bacharelato): Arrugas de Paco Roca. Desexamos que teña tanto éxito como o tivo cós outros compañeiros! De momento deixámosvos con este vídeo de animación de Calvin & Hobbes.

23.12.11

Máis sobre "Un dedo manchado de tinta"


"Para min algúns dos relatos foron entretidos, pero outros aburríronme un pouco; fíxoseme longo e unpouco custoso rematar o libro aínda que o argumento queusa en cada relato pareceume interesante. " Carla.

" As historias que máis me gustaron foron IB-547 e a de Malulú, nesta última me pareceu moi triste cando relata todo o que o protagonista tivo que facer e vivir para chegar a España..." Eva.

"Sorprendeume moito que en cadacapítulo se narrase unha historia diferente e que estas sexan tan reais (...) gustoume que o autor decidira contar historiasda sociedade actual pois noutros libros parece que as nosas vidas non merecen atención; o autor consegue que nos deamos de conta que as miserias, comedias ou traxedias non lles  suceden a persoas especiais ou heroes (...). Sara.

" O libro é diferente aos demais, é orixinal o que me gustou" Juan Carlos.

"A opinión xeral deste libro é que nos gusta moito, máis ou menos todas as historias, pareceunos doado de ler. Todos opinamos que representa historias reais e que non ten unha estruturacorrente debido a que contasete historias diferentes quecon pequenos trazos van tendo cousasen común. De todos os personaxes o que máis nos gustou foi o de Malulú" (O grupo)


13.12.11

Primeiras valoracións de "Un dedo manchado de tinta"

 Raquel:
A min pareceume una novela diferente a outras moitas, e a verdade e que me gustou bastante. En primeiro lugar ,o que máis me chamou a atención foi que en cada capitulo se nos contase una historia moi diferente á anterior, e que parecese que non ían ter ningún punto en común. O último capítulo sorprendeume moi gratamente. Por outra banda, as historias parecéronme moi reais, poderían suceder perfectamente na nosa sociedade actual, xa que están inspiradas ou collidas directamente das vidas de persoas reais,e como é de supoñer,unhas resultan máis interesantes e entretidas que outras.
Respecto á linguaxe, é moi doada de entender, e na miña opinión só se fai máis difícil de seguir no capítulo da carta. En difinitiva, é una novela entretida e que nos pode aportar cousas da nosa propia sociedade e ata nos pode facer reflexionar sobre varios aspectos da vida.
Tamara:
A parte do libro que máis me gustou foi o capítulo que conta a historia de Malalulú, todo o que tivo que pasar antes de chegar a España, a familia que deixou atrás... Paréceme moi bonito porque ademais é algo que pasa na vida real así como as condicións de vida que teñen algúns inmigrantes no noso país.
Ademais a relación con María é algo natural, sen pensar no que dirán. Non houbo ningún capítulo que me desgustara en concreto, quizais a parte do principio aburriume un pouco.
Rocio:
A mín persoalmente gustoume o libro porque ten unha estrutura diferente a que te podes atopar noutros libros, porque narra acontecementos totalmente reais que nos pode pasar a calquera e ata podemos sentirnos identificados con algunhas das historias.
A historia que máis me gustou foi a de Malulú porque reflexa un problema que hai nesta sociedade como é o racismo, e porque me pareceu unha historia moi romántica. Recomendaríallo ler os meus compañeiros.
Marta:
Un dedo manchado de tinta pareceume un libro moi intersante. Gustoume especialmente a maneira na que Gonzalo inventa e relata a vida da xente, e tamén como enlaza todas as historias ao final e de forma inesperada .
A historia que máis me gustou foi a de Malulú e María porque é totalmente inusual e a eles parece non importarlle o que diga a xente. E a que menos me gustou foi a de Alberte, pareceume bastante larga e con pouca acción.

 Xeral:
Este libro é como a vida mesma. Hai historias tráxicas, tristes e incluso aburridas, pero tamén hai algunhas historias bonitas e entrañábeis.É diferente porque a estrutura deste libro non é corrente . Fai referencia a historias totalmente cribles e extraídas posiblemente a realidade.Se vos queredes sentir identificados con algunha destas historias, recomendaríamosvos que leades este libro.

9.12.11

10 de decembro: O día dos dereitos humanos. As BIBES co proxecto BUBISHER

63 anos despois da súa proclamación, segue sendo necesario lembrar esta data, 10 de decembro, na que a Asamblea Xeral das Nacións Unidas aprobou a Declaración dos Dereitos Humanos.

Necesario porque nin tan sequera nos países que asinaron esta declaración están garantidos estes dereitos en igualdade de condicións para toda a poboación. Non hai máis que botar unha ollada ao noso arredor, asomarse ás noticias.

Mais aínda así cabe pensar que un outro mundo é posible, que hai arrecendos espallados no ar que nos permiten prender unha candea pola esperanza, por estas xeracións, hoxe nen@s, adolescentes, que medran nas nosas aulas, ao abeiro das nosas Bibliotecas -das súas lecturas, da súa información, da súa formación- nen@s e adolescentes que se implican ilusionad@s e con empeño en proxectos coma "Coñecernos para querernos", nun intercambio persoal e de coñecementos con nen@s dos campamentos saharahuis, para quenes a apertura dunha biblioteca con (o Bubisher) ou sen (O Niño do Bubi) rodas, supón moito máis que un mundo de oportunidades. Para acceder á ilusión, aos soños, á formación, ao coñecemento doutras culturas, doutro idioma.

E con esa candea acesa, brincan faíscas que prenden en case un cento de Bibliotecas Escolares Galegas, que por todo o país escollen cada unha un fermoso álbum ilustrado para agasallar a ese recén estreado Niño do Bubi, porque, coma nas nosas propias Bibliotecas, toda inauguración é unha festa. A esa festa que é a lectura, nesas bibliotecas acubilladas na area, queremos enviar estes álbumes como aves portadoras de boa sorte, como bubishers* cheos de cor, imaxes, historias. Porque as nosas bibliotecas, @s nos@s lectores e lectoras, compartimos co Bubisher, cos lectores e lectoras das súas bibliotecas a crenza firme nos Dereitos Humanos, dende o seu 1º artigo: "Tod@s nascemos libres e iguais en dignidade e dereitos"

* O bubisher (Oenanthe leucopyga e Oenanthe leucura) é un paxariño tímido que vive na Península e tamén en África, aquí chamámoslle collalba negra e no Sáhara o seu nome significa paxaro da boa sorte, no dialecto hassaní é Bubchir بوبشير (o da boa nova) porque adoita aniñar e criar despois das choivas, o que quer dicer que medrará a herba, algo moi importante para quen ten gando.

Bubisher é tamén o nome dun autobús-biblioteca que circula entre os campamentos do Sáhara para levar lectura e información. Ou sexa, unha biblio... pero con rodas!!!


Se queredes unirvos á iniciativa de Álbumes para o Bubisher, só tedes que poñer os vosos datos xunto ao resto das Bibes Galegas.


Texto de Maribel Serantes (CEIP Os Casais)

1.12.11

ARRUGAS: ORIENT EXPRESS



Aquí tedes o trailer da adaptación ao cine do cómic “Arrugas” de Paco Roca, o cal, estamos a traballar cos nosos alumnos. Arrugas narra a amizade entre Emilio e Miguel, dous anciáns recluídos nun xeriátrico. Emilio, que acaba de chegar á residencia nun estado inicial de Alzheimer será axudado por Miguel e outros compañeiros para non acabar na planta superior da residencia, o temido piso dos asistidos que é como chaman alí aos desafiuzados. O seu aloucado plan tingue de comedia e tenrura o tedioso día a día da residencia porque aínda que para moitos as súas vidas estaban rematadas, eles acababan de empezar unha nova...
Na última sesión do club de lectura de banda deseñada de alumnos de 4º da ESO, de 1º e de 2º de bacharelato TODOS AFIRMARON QUE LLES GUSTARA MOITO O CÓMIC. Foi todo un éxito a obra de Paco Roca no IES de Poio! Agora agardamos impacientes a estrea do filme nos cines no 2012!

29.11.11

UN DEDO MANCHADO DE TINTA, segunda sesión



Os chich@s do grupo de primeiro bacharelato atópanse desorientados, parece que a lectura tenos un pouco confusos: "Pérdome ao mudar de historia"; nesta sesión empregamos algún tempo en explicarlles que é unha novela de personaxes, unha novela coral onde cada historia é o mundo dun personaxe diferente.
Tralas explicacións estaban máis centrados e puidemos concentrarnos na historia da profesora e o inmigrante; alegrounos constatar que os nosos alumn@s non son nada racistas, cando comentaron a historia non puxeron de manifesto ningún prexuízo social, pareceulles do máis normal a relación que se establece entre os protagonistas, só Jenny apreciou algúnhas susceptibilidades por parte do comisario.
Tamén comentamos a inxustiza cometida co home que acaba na cadea por unha denuncia contra el, falsa e comentaron que é moi factible que se dea un caso coma este, din que nas noticias escoitamos moitas historias coma esta.
A pesar da confusión inicial concluíron que o libro estalles gustando.

16.11.11

PRIMEIRAS IMPRESIÓNS DE "ARRUGAS" (PACO ROCA) O PREMIO NACIONAL DO CÓMIC NO 2008

 Estela: "Gustoume moito. Sorprendeume porque é un cómic diferente que non fala dos temas de sempre, non é de superheroes, é realista. Non me parece ben abandonar a un pai dese xeito nunha residencia. "
Borja: "Pareceume un bo cómic. A min non me parece mal que se leve a un pai a unha residencia da terceira idade, se un non ten tempo para coidalo. Pero é importante que o vaia a  ver de vez en cando. É certo que o libro fala da soidade e do paso do tempo."
Aida: "A min gustoume moito. Creo que fala dun tema normal, pero o mellor do libro é a maneira de contalo. A forma de contarche as cousas engancha... Sorprendeume a amizade que teñen dúas persoas maiores e enfermas. Chamoume moito a atención o momento en que trasladan ao protagonista á segunda planta da residencia (onde están os máis enfermos) e o amigo é capaz de afrontar moitos medos só para facerlle unha visita porque o bota de menos."
Rosa: "Lembroume a un que limos o ano pasado, o de María y yo..."
Manuel: "Creo que é un libro de banda deseñada interesante. Tamén me gusta como conta a historia o autor. Penso que si que existe a discriminación á terciera idade... o fillo debería visitar máis ao pai enfermo de Alzheimer. Iso non me parece ben, pero meter a unha persoa maior nunha residencia penso que non ten nada de malo. O que rouba a todos os enfermos da residencia é o listo... o que menos enfermo está... pero logo demostra que era por unha boa causa..."
Erik: "Hai moitos temas que comentar... por exemplo, eu non entendo como un amigo pode roubar aos colegas da residencia! Está moi ben o cómic..."
Santi, Merchi e Jose Carlos aínda non puideron ler o cómic pero asistiron igualmente á reunión, o cal agradecemos moito! Estamos intrigados na espera de saber a súa opinión sobre o mesmo.

12.11.11

Máis comentarios a "Los juegos del hambre"

Este libro encantoume. Conta unha das historias máis bonitas que lin en toda a miña vida.O único que non me guatou foi o momento no que mataron a Rue, porque me pareceu inxusto. Unha das partes que me resultou un pouco desagradable foi o momento no que se describían as feridas que sufriron no tempo que estiveron nos xogos. O que máis me gustou de Katniss foi a súa forma de ser, xa que só pensaba no benestar dos seus seres queridos. Estou impaciente por rematar xa o segundo libro... :) Tatiana Fernández

Buff.... encatoume este libro... é o mellor de todos os que lin ata o momento. Oxala non acabara esta saga nunca. Tamen chorei moito por Katniss e Peeta. Agora estou lendo o segundo libro e tamen ten as mesmas trazas que este. Gustome moita a parte na que Katniss e Peeta ían comer a ballas porque no me parece moi ben o k fan neses xogos .E non teño o momento que menos me gustou porque adoro este libro!un saudo! Maite

El libro es muy interesante,me gusta mucho la historia, espero que las demas partes sean igual de emocionantes y acabe todo bien, ue siga manteniendo asi la intriga porque engancha bastante.
Por Sabela 
O libro "los juegos del hambre" pareceume fascinante un dos mellores libros que lin nunca xa estou entusiasmada por ler a segunda parte... As partes que máis me gustaron foron:cando Katniss se ofrece a ir a colleita en lugar da irman e cando a protagonista lle vota as flores a rue o morrer. A que menos me gustou foi cando termina e quedo coa intriga... O principio no me parecia moi entretido pero seguin lendo e o final non puden parar!en xeneral gustoume moitísimo Paula

A min o libro paréceme moi bonito porque é moi romantico e tamén moi triste e engancha un montón!!!:) estou desexando ler o seguinte!!
Por ines 
Lo que más me gustó fue la escena en la que Katniss se ofrece como tributo en lugar de su hermana pequeña .Me llamó especialmente la muerte del padre de Katniss. Lo que menos me gustó fue Cuando Katniss se aprovecha de Peetah para tener más oportunidades de ganar los juegos.
Este libro es muy entretenido.me gusta mucho y estoy esperando impaciente la segunda parte!!
Por tania 
A mí me gustó mucho el libro porque mantiene la intriga para que no puedas dejar de leerlo ni un momento, te engancha un montón y la historia está bastante bien, es triste pero a la vez tiene también la historia de amor, a ver si en la segunda y tercera parte tiene final feliz.
Me encanta el libro esta genial y estoy deseando leer la segunda parte !! aunque en la película podían buscar a una protagonista más guapa !!!
Por CRIS 

10.11.11

OS CLUBS DE LECTURA IMOS AO CINEMA!

Onte pola tarde fomos cos alumnos ao cinema a ver As aventuras de Tintín: O segredo do Unicornio. Trátase dun filme para todas as idades cuxo protagonista é Tintín, o clásico personaxe de cómic creado por Hergé no ano 1930. O director gañador de varios Óscar, Steven Spielberg (Munich, A lista de Schindler), dirixe esta película animada que conta coa supervisión na produción doutro personaxe de culto como é Peter Jackson, gañador do Óscar polo Señor dos Aneis: O Retorno do Rei.

En xeral todos (profesores e alumnos) pasamos un intre entretido e divertido no que a miúdo podiamos escoitar as risas dos presentes na sala de cinema. As reflexións e comentarios que fixemos sobre a película son as seguintes:
-    É unha película divertida e entretida, no sentido de que che fai pasar  un intre hilarante e agradable.
-    Os personaxes eran altamente carismáticos, en especial Milú.
-    A adaptación do cómic ao cinema parece non fracasar no intento, senón ao contrario. Semella moi ben transmitido o ambiente propio do cómic, grazas á caracterización dos personaxes realizada por computador en posprodución, onde en especial retocan os narices dos actores. Tamén comentamos como a película utiliza a tecnoloxía motion capture en 3D mediante a cal se gravan as escenas con actores reais pero no proceso de posprodución os seus movementos transfórmanse en personaxes animados.
-    Os valores que transmite son:
        - "a loita e o esforzo son importantes para conseguir os obxectivos desexados",
        - "nunca te rendas, sempre tira para adiante porque sempre haberá unha opción",
        - a amizade,
        - a compresión e empatía cara ao  diferente ou enfermo (Tintín xamais xulga ao capitán por ser alcohólico, senón que trata de axudalo).

8.11.11

Comentarios a "Los juegos del hambre"

Aquí temos algúns dos comentarios que as chicas de ARCE van deixando ao seu libro de lectura:

me encanta el libro esta genial y estoy deseando leer la segunda parte !! aunque en la pelicula podian buscar a una protagonista mas guapa !!!
Por CRIS el Leremos: LOS JUEGOS DEL HAMBRE el 5/11/11

A mi me encantó el libro, te engancha muchísimo y no puedes para hasta acabártelo!!

este libro gustoume moito e un libro que engancha de aventura, violencia e amor. Creo que a calquera persoa que o lese gustarialle dado que comezas a ler e e dificil parar dado que te mete moito na lectura. 

Primeira sesión de "UN DEDO MANCHADO DE TINTA"

Esta mañá tivemos a primeira sesión cos alumnos de 1º de bacharelato para comentar a introdución de "Un dedo manchado de tinta" de Manuel Portas; os comentarios foron diversos: a algún pareceulle un comezo moi orixinal (Gonzalo dinos que vai escribir un libro e escríbeo, crea un mundo de personaxes a partir das persoas que viaxan no autobús), para outros o comezo está sendo moi parado, falta acción.
En xeral parécelles un inicio interesante e pensan que a medida que progresen na lectura vainos ir enganchando, atráelles a idea da variedade de personaxes (a novela coral)  que reflexen a vida cotiá dos mesmos.
Acordamos ler os tres capítulos seguintes para a próxima sesión do club.

3.11.11

OS TRASNOS DOS LIBROS NA PRENSA

O DIARIO DE PONTEVEDRA e o FARO DE VIGO de hoxe deron noticia da próxima inauguración oficial dos nosos clubs de lectura, da colaboración prevista co Concello e da nosa andaina neste mundo dos libros:


27.10.11

INAUGURAMOS O CLUB DE LECTURA DE BANDA DESEÑADA DE 3º DA ESO!

Presentámosvos na foto o grupo de este ano:

Onte foi o día da presentación e do reparto de libros. Na próxima sesión comezaremos a comentar o mítico cómic de Bill Watterson Calvin & Hobbes. 

Desexamos un bo ano para o club de lectura de Banda Deseñada!

21.10.11

PRESENTAMOS "LOS JUEGOS DEL HAMBRE"

No día de onte reunimos ao grupo de lectores de 3º e 4º de ESO, grupo ARCE para entregarlles o seu exemplar de "Los juegos del hambre", recibírono con expectación e algunhas das compoñentes preguntou se iamos ler os tres títulos, se iamos ver a peli e demais; pero mellor vexamos as súas cariñas:



Create your own video slideshow at animoto.com.

18.10.11

"SEULS" NO CLUB DE BANDA DESEÑADA EN FRANCÉS

SEULS

1. LA DISPARITION

Dans un pays dont les habitants ont mystérieusement disparu, cinc enfants vont devoir apprendre a se débrouiller... seuls.





12.10.11

O MITO DO MINOTAURO E "LOS JUEGOS DEL HAMBRE"

A guerra de Irak, un concurso de telerrealidade  e a mitoloxía grega  prenderon a semente en Suzanne Collins para comezar a redacción de "The hungry games".
O mito do Minatauro en concreto serviu de inspiración á autora e nós acudimos á Esther, a nosa profesora de grego para documentarnos, por iso agradecemos a súa colaboración cos clubs de lectura e publicamos o post que ela nos enviou para enriquecer as nosas lecturas: 

A LENDA DO MINOTAURO
O Minotauro, terrible monstro con corpo de home e cabeza de touro, naceu da raíña de Creta, Pasífae, e un touro branco enviado ao seu esposo, Minos, polo deus Poseidón. O deus castiga a Minos por non sacrificar o touro na súa honra e inspira en Pasífae unha terrible e contra natura paixón polo touro.

O rey Minos, horrorizado polo nacemento, quixo ocultar o monstro e mandou construír a Dédalo un intrincado labirinto onde encerrar ao Minotauro. Alimentábase a este monstro con carne humana, que proviña principalmente do tributo anual de sete rapaces e sete rapazas que Atenas estaba obrigada a pagar a Creta. O heroe ateniense Teseo foi o encargado de rematar con este oneroso pago da súa patria dando morte ao Minotauro coa axuda de Ariadna.

Tralo inicio da lectura, xa me contaredes se interpretastes a relación entre o mito e a novela... 



9.10.11

Leremos: LOS JUEGOS DEL HAMBRE

Comenzamos esta nova andaina de lecturas cun Reality Show impreso: LOS JUEGOS DEL HAMBRE.
Katniss deberá enfrentarse a duras probas, a crueis retos para gañar "a súa vida e a vida da súa familia". Tal coma dun xogo se tratase a nosa protagonista deberá enfrentarse a vinte e tres opoñentes combatendo pola vida propia mentres este enfrentamento se retransmite polas pantallas do país coma se fora "reality show" cirquense emitido por unha canle de televisión.
Acción, intriga, odio, amor, amistad, compaixón... mistúranse neste primeiro tomo da triloxía, unha historia protagonizada por rapaces novos que se enfrentan a súa morte de non ser vencedores. Los Juegos del Hambre de Suzzane Collins que en breve poderemos ver na gran pantalla e que seguro será un éxito coma os libros.
" Me meto en una pesadilla de la que despierto sólo para encontrarme con algo aún peor. Las cosas que más miedo me dan, las cosas que más temo que le sucedan a los demás, se manifiestan con unos detalles tan vívidos que me parecen reales..."


7.9.11

NOVAS LECTURAS E NOVOS PROXECTOS

OLAAAAAAA A TOD@S:
Xa estamos de volta preparados para iniciar unha nova andaina de lecturas, témosvos preparadas moitas emocións, sorpresas, aventuras..., algo de amor, algo de sangue..., novos personaxes que se nos achegaron este verán desde o noso país, de países europeos e mesmo de mundos imaxinarios.
Como novidade comezaremos cunha nova sección de xénero: a literatura fantástica, acción, maxia, intriga...
Esperamosque esteades tan animosos coma nós para retomar os nosos encontros, teremos que despedir a compañerios como Pilar ou Oliver que comezan a súa propia andaina e novos estudios notros centros, desexámoslles moita sorte, pero esperamos conquistar a outros compañeiros novos para este mundo de lecturas.

Aquí vos deixo un adianto:

18.7.11

Lecturas de verán: UN DEDO MANCHADO DE TINTA de MANUEL PORTAS

“ …as súas mans estiveron xogando coa pluma… e manchouse de tinta… e un dedo quedoulle coa xema toda de negro… (pp350) E todo por se ausentar, por ir aos aseos, todo por un simple dedo manchado de tinta... (pp352)”

Gonzalo vainos contar una historia (… El é o autor –que vai ser, nin sequera o é aínda, que non comezou a escribir-, el será o autor, o resto non existe… (pp351)), una historia de historias, una novela de novelas, varias vidas e varias tramas protagonizadas por varios personaxes, vidas que nos atopamos no supermercado, nas oficinas do noso concello, nas páxinas do xornal ou no pub no que estamos tomando una copa, asuntos de hoxe no día a día, as historias deses homes e mulleres que comparten connosco o cotiá, que vemos na rúa, no autobús o una cafetería do aeroporto.

Quen non foi quen de, como Gonzalo, viaxar no autobús e escoitar as conversas dos outros pasaxeiros? De miralos e crearlles una vida e una personalidade? De facelos sentir e amar, e sofrer, de rir e de deixar escapar unhas bágoas rosaliás? De mirar cara o pasado e o porvir con medo? Deste xeito, o autor /o creador, Gonzalo ou o mesmo Manuel Portas (que non son identificábeis, ou si?) vai tecendo unha tea, unha pintura de vidas frescas (“… a paleta do pintor principiante…”), novas, cotiás que nos enrolan, que nos atrapan no seu rolo facendo que non pousemos a novela; queremos saber, entramos en cada historia, en cada día dos personaxes, que lles vai acontecer? Como se vai desenvolver cada un dos episodios?

Xogando cos narradores con mestría, da man do narrador omnisciente, o narrador en primeira persoa singular – Gonzalo ou o propio personaxe-, o narrador en primeira persoa do plural – Gonzalo e os lectores, Gonzalo e o autor- a tea vaise completando episodio a episodio.

O ritmo rápido que ás veces nos lembra a linguaxe xornalística, as imaxes relatadas con técnicas achegadas ás cinematográficas, á técnica telefónica nalgúns casos, conxúgase con breves pero moi intensas descricións “ … Que ela sempre foi un libro aberto escrito en clave, coas ideas agachadas entre liñas, e nos silencios agochados a pé de páxina, e todo o que ela insinúa coas reviravoltas e os meandros do disque e o seica.. (pp186)”

Os tempos non son moi longos, varios días ou semanas excepto nas referencias ao pasado dos protagonistas que nos relatan as súas vidas anteriores e poden abarcar mesmo anos máis aplicando unha redución temporal que lle serve ao escritor para informar, xustificar os aconteceres da actualidade destes personaxes.

No que respecta ao espazo estamos ante unha novela urbana e galega cen por cen, salvando o episodio de Chus que se inicia en Barcelona, pasando por Madrid, os escenarios son todos eles galegos, a maioría se desnvolven en Santiago de Compostela con referencias espaciais na Coruña, Carnota e na penitenciaría de Teixeiro. Poderiamos mesmo percorrera capital galega seguindo a novela: o aeroporto, as rúas, os pubs…

A estrutura da obra está moi traballada , comeza o autor, Gonzalo, cos Prolegómenos e o primeiro episodio, Bátegas de auga ( “… non é unha novela… é o soño arelado de me converter nun escritor…” pp. 7-8) que serven de introducción – abre, e el mesmo, a xeito de demiurgo que move os fíos condutores das historias dos personaxes,dos acontecementos, pecha a novela con IB-547. Logo dos Prolegómenos temos seis pequeñas novelas – quizais seis relatos extensos- completos no seu desenrolo (ao menos semellan selo), cada unha delas presentando a múltiples personaxes (os relatos céntranse nun personaxe principal mais presentan outros secundarios que no final terán moito peso no remate das novelas: Malulú é o presonaxe central pero María é tan actante coma el no desenvolvemento da historia). O relato final IB- 547 sérvelle ao escritor para unir nunha soa historia a todos eles e ao propio autor o que lles dá cohesión ás diferentes noveliñas. Ao mesmo tempo cada historia divídese en apartados, entre sete ou dez fragmentos organizados a xeito de capítulos dunha novela longa dos cales o primeiro soe servir de introducción e o derradeiro de remate.

Os personaxes e as súas vidas son o eixo principal da novela, os seus aconteceres do día a día que nos presentan un tecido que amosa o mundo social da actualidade en calquera pequeña cidade de Galiza: A inmigración, o mundo marxinal, a corrupción política e urbanística, a explotación no traballo das clases menos formadas, cada un deles representando un destes mundos cos que nos cruzamos todos os días, eles que sentan ao noso lado sen que escoitemos o que nos teñen que contar das súas vivencias. Solapadamente atopamos tamén críticas a súa situación: a masificación dos cárceres, as excesivas horas de traballo e as condicións nos hipermercados, o rexeitamento dos inmigrantes, a corrupción política e urbanística, etc.

Una novela actual da nosa cotidianidade, como o autor di:
“… A realidade era teimosa, e rebelde, e difícil de matizar, e cando quería colocábase a contrapelo para calquera interpretación minimamente satisfactoria… (pp. 84)”.

12.7.11

O SEGREDO DO UNICORNIO

No vindeiro mes de outubro poderemos ver na gran pantalla a nova produción de Steven Spielberg e Peter Jackson, unha peli de animación sobre o noso detective preferido na Banda Deseñada, Tintín.
O filme sairá tamén en 3D, eu non penso perdelo, e vós?????
Para iniciarnos podedes picar neste enlace e teredes un adianto de boa calidade:

http://www.imdb.com/rg/VIDEO_PLAY/LINK//video/imdb/vi1744739353/

e neste outro as credenciais do filme:

http://www.imdb.com/title/tt0983193/

Animádesvos????

26.6.11

NOS ENMARCAMOS EN LEER.ES

Alí estivemos, enmarcándonos na Feira do Libro de Madrid en LEER.ES, e aquí queda o vídeo, a cuarta foto é nosa e tamén a últimaaaaaa:

13.6.11

IV XORNADA DE CLUBS DE LECTURA

O pasado 10 de xuño tivemos a sorte de participar na IV Xornada de Clubs de Lectura das BIBES Galegas; Resultou (coma vén sendo habitual) unha xornada moi proveitosa tanto polas sesións que se desenvolveron coma polos encontros con compañeir@s doutros centros galegos nos cafés, no xantar... sempre é boa a oportunidade de coñecer as experiencias de máis clubs e aprender delas.
Enlazamos co blog das BIBES da Asesoría de Bibliotecas escolares:

A xornada comezou coa presentación do evento por parte das asesoras Dona Cristina Novoa e Dona Pilar Sampedro, que deron paso a unha interesantísima ponencia da profesora da Universidad de Barcelona, Dona Ana Díaz-Plaja Taboada que nos falou de "pasarelas lectoras", como pasar da literatura "lixo" á literatura clásica:  partindo do espírito minoritario da literatura de calidade e das súas características (por exemplo as da narrativa citando a sempre acertada Gemma Lluch) ás características da literatura "lixo" (previsibilidade das fórmulas narrativas, requerimentos de atención elementais, serialización...) ou da poesía "mala" según Desdot (perda do ritmo, forzar a sintaxe...), presentando os obxectivos dos mediadores (potenciar  a capacidade de relación e contraste, desenvolver a educación literaria...) e finalmente creando pasarelas  entre literatura e consumo (de Hércules a Superman, de Estopa a Quevedo...). Magníficaaa.

A seguir comezaron as reunións por zonas onde tivemos a ocasión de expoñer como se organizaban e funcionaban os nosos clubs, as actividades que desenvolvemos, encontros entre clubs, etc... coa súa correspondente posta en común (falouse de obras de teatro, textos e expresión corporal, convivencias entre clubs, escaparates, proxectos de mulleres, etc.).
Despois dun xantar no que "non paramos de falar" chegou a sesión "Algo máis que un club" na que coordinadores de cinco clubs de lectura expuxeron as súas experiencias de actividades paralelas á lectura: proxectos, encontros, actividades...
 Logo gozamos do encontro co autor do primeiro libro transmedia "El silencio se mueve", Fernando Marías que foi premio nacional de literatura infantil e xuvenil no 2006 e que nos falou da súa obra.
O broche final correu a cargo do músico Xabier Diaz, compoñente de Berrogüetto que nos deleitou coas súas interpretacións de música tradicional.
Toda unha intensa e pracenteira sesión de LECTURAS COMPARTIDAS. Moi agradecid@s ás nosas asesoras, Pilar Sampedro e a Cristina Novoa pola organización e a camaradería.





(As fotos son da autoría de Cristina Novoa, Nine Paz e Emilio Roca, a música é de KerKennai (Nas beiras de Lethes), graciñas a tod@s.

31.5.11

RECIBIMOS A QUALITY LABEL E-TWINNING : LIRE ET PARTAGER - LER E COMPRENDER.

 O PROXECTO E-TWINNING “LIRE ET PARTAGER- LER E COMPRENDER”  do IES de POIO e do LYCÉE MAURICE RAVEL de PARÍS reciben a “QUALITY LABEL” polo seu traballo común.

“LIRE ET PARTAGER- LER E COMPRENDER” é un proxecto centrado en intercambiar e crear a través de lecturas; alumnado de diferentes nacionalidades colaboran e interactúan nos seus procesos de aprendizaxe mediante as obras que len e os traballos que ambos producen.
As súas tarefas permítenlles formarse como lectores activos xa que reciben e xeneran informacións ao tempo que adquiren coñecementos lingüísticos das súas linguas respectivas e que as practican.
Alumnos de español do liceo francés e alumnos compoñentes do Club de lectura do instituto galego  (grupo de 1º de bacharelato) comparten lecturas de autores galegos fundamentalmente (Manuel Rivas, Agustín Fernández Paz, Rosalía de Castro) e españois ( Miguel Hernández), elaboran traballos TIC arredor destas que logo publican no seu Twinspace e no blog que comparten; están en contacto a través do correo electrónico e unha vez ao trimestre realizan un encontro virtual (chat) a través da plataforma e-twinning no que falan das lecturas (valoración, opinións...), dos seus estudos e afeccións.
Coa fin de coñecer máis en profundidade as súas culturas elaboran e publican na rede pequenas tarefas, presentacións de fotos, vídeos, que os ilustran sobre as súas cidades, os seus costumes, medios de vida, festividades, etc. Tamén se intercambian materiais a través do correo postal: libros, vídeos, etc.
Nas datas sinaladas e relacionadas coa lectura celebramos pequenas festas virtuais: O día do Libro, Haikus desde París ou a festa do Aninovo Chino.

As actividades están coordinadas polas dúas profesoras socias do proxecto (Arlette Joubert e Anxos Rial) e contan coa colaboración dunha profesora membro do mesmo (Josefa Piñeiro) que asesora aos alumnos en cuestións lingüísticas.

"O Selo de calidade (Quality Label) é un recoñecemento auténtico para os profesores e os seus centros escolares da alta calidade das súas actividades eTwinning. Para os alumnos representa un estímulo ao seu esforzo e para o centro escolar no seu conxunto, unha confirmación pública do seu compromiso de calidade e da súa capacidade e disponibilidade para o traballo de colaboración europeo.
Un proxecto, para acadar a Quality Label, ten que alcanzar o nivel de excelencia nos seguintes campos: (1) innovación e creatividade pedagóxicas, (2) integración no plan de estudos, (3) colaboración entre os centros escolares asociados, (4) uso creativo das TIC, (5) durabilidade e transferibilidade, e (6) resultados e beneficios. " (E-twinning).

Os resultados do proxecto poden consultarse nos seguintes enderezos web:



TWINSPACE: http://new-twinspace.etwinning.net/c/portal/layout?p_l_id=6087807


BLOG: http://lireetpartager-lerecomprender.blogspot.com/






29.5.11

TEBEOS E DAVID RUBÍN

Na última sesión do club de lectura fixemos algo especial: estivemos na librería paz de Pontevedra na presentación da obra “El Héroe (volume 1)” de David Rubín. Nun ambiente familiar e agradable David contounos como este cómic era para el un “soño cumprido”. Contounos anécdotas persoais que nos fixeron rir, compartiu os aspectos biográficos que o levaron á realización desta obra e dedicou o libro a todos os que llo solicitaron. Entre as dedicatorias pedímoslle unha para o IES de Poio. Velaí a tedes (na foto á dereita).
“El Héroe” é un cómic que adapta libremente o mito dos doce traballos de Heracles, situando a acción nunha época fantástica indeterminada, que mestura pasado con presente e elementos de ciencia-ficción. Así, a diferenza do Heracles clásico, o de Rubín faio armado cunha katana, escoitando un reprodutor de mp3 (que ten un papel esencial nun dos combates, de feito), desprazándose en ocasións nun coche deportivo ou nunha motocicleta, protagonizando anuncios e portadas de revistas, e mesmo ten toda unha liña de merchandising sobre a súa persoa.
Neste cómic Heracles é o fillo bastardo de Zeus, un heroe que axuda ao próximo e ao longo dos anos é sometido a unha serie de retos que porán a proba as súas capacidades. Durante a historia veremos crecer a Heracles, e co paso dos anos irase dando conta das responsabilidades que leva a condición de heroe. Así, o primeiro "traballo" de Heracles no cómic execútao con nove anos, o segundo con dezaseis, e así sucesivamente; o "libro uno" reflicte até o noveno traballo, que o leva a cabo con 32 anos.

En fin, unha obra marabillosa, entretida e moi recomendable.



11.5.11

FONTENLA DE AUGA FRESCA


   Os pasados días sete e doce de abril,  alumnos dos nosos clubs de lectura de terceiro e cuarto de E.S.O. puideron calmar a súa sede  bebendo do cano da nosa fontenla a auga fresca da lírica, líquido límpido que baixou en enxurrada a rozar as bardancas dos seus corazóns.


Con Pura Vázquez compartiron sede de amor, bágoas doutros pozos:

Teño unha flor en ti asolagada,
-amor, amor-, nadándome na alma.

Teño meu goio en ti, teño teu goio,
-amor, amor-, nacéndome nos ollos.

Teño(...)

Abrazaron o amor de Mªdo Carme Kruckenberg con paixón:

Cinguirte cos meus brazos
arredor de min
coma un fío de auga
que me rebaixe esta febre
que non esmorece nos meus ósos.
(...)

E tamén subiron a bordo os nosos intrépidos mariñeiros do sentir, dos mares procelosos da lírica, primeiro na embarcación de Darío Xohán Cabana:

(...) cousa linda movéndose galana
na crista do abalar, preciosa dorna
onde un home libérrimo se afana.

Despois abarloaron ao navío de Luz Pozo na súa Badía de Vigo, axexaron dentro e caeron, sobre cuberta, devagariño, nun sentir salgado, intenso e harmonioso:
(...)
Bicas fondo, máis fondo que a badía.
Apresa as miñas mans.
Podes verter no corazón
a brisa que abanea as xarcias xa salobres.

Pon a faciana aquí e a néboa quece.
E déitate no chan a rematar a música.

Augas frescas da Fontenla, seguide a regar estes gromos para que medren vizosos, con moito zume no interior.

8.5.11

COMEZAMOS UNHA NOVA ETAPA DE LECTURAS

Este terceiro trimestre comezamos unha nova andaina lectora, aínda que algunhas estades cheas de exames, pensade que un bo libro nos pode axudar a descansar do estudo e agora co bo tempo apetece un ratiño de relax ao sol.
En terceiro de ESO leremos Reckless de Cornelia FunKe, (por recomendación das alumnas de 4ª que o leron no 1º trimestre), en cuarto leremos Ás de bolboreta de Rosa Aneiros que xa iniciamos todos xuntos na clase.
As chicas de 1º de bacharelato seguirán compartindo coas súas compañeiras francesas O lapis do carpinteiro de Manuel Rivas; xa tivemos a primeira sesión sobre o libro que nos axudou a aclarar dúbidas sobre os personaxes (fundamentalmente Herbal e o Pintor), o tempo e os feitos históricos que enmarcan a novela. Acordamos facer unha liña de tempo para organizar os feitos por orde cronolóxica.
Para animarnos, aquí queda o comezo de Ás de bolboretas, a tenra conversa do avó e o neno no Luzada:
" - Avó, e ti onde dormes?
- Onde todos os avós.
- No cemiterio?... Debe ir frío aló.
- No cemiterio, claro.
- Onda a avoa.
 - Non, ela non. ela está no ceo...."

5.5.11

NO CLUB DE LECTURA DE BANDA DESEÑADA CADA UN ESCOLLEU O QUE LLE APETECÍA LER

 
 

En efecto, hoxe na reunión do club de lectura decidimos facer algo diferente: collemos moitos cómics da biblioteca e cada un escolleu o que máis lle chamou a atención para ler. Proximamente cada un compartirá cos demais as impresións do libro escollido. Será interesante ver os resultados das vindeiras sesións do club de lectura...


Aínda que faltaron algunhas persoas a esta sesión porque tiñan exame, de momento estes son os libros seleccionados:
-    JUANJO SAENZ, El arte. Conversaciones imaginarias con mi madre 
-    VICTORIA FRANCÉS, El corazón de Arlene
-    VICTORIA FRANCÉS, Fabole 1, Lágrimas de Piedra
-    Dylan dog
-    BILL WATTERSON, Calvin & Hobbes
-    BILL WATTERSON, Calvin & Hobbes, Edición bilingüe
-    DAVID RUBÍN, El héroe
-    OSAMU TEZUKA, Black Jack

29.4.11

Os Clubs de Lectura co escritor Carlos Negro

Hoxe visitounos o escritor CARLOS NEGRO, autor do libro de poesía MAKINARIA; puidemos compartir con el a celebración do día do libro e falar de poesía.
"A poesía ten o poder do sonido; os poemas teñen a forza da palabra en vivo", con estas palabras comezou o autor a súa posta en escea xa que quixo que puideramos gozar desta forza da palabra en vivo, recitándonos o seu libro.
Resultou moi ameno e orixinal, os coches, os ovos kinder con sorpresa poética e o conto de FrederiK; achegámonos máis a súa obra e a velocidade, a adrenalina en vea a través da poesía.
Ao remate as alumnas do Club de Lectura puidemos facernos unha fotos con el.

 

28.4.11

CONTAXIO, LIBERDADE, RESPONSABILIDADE E LINGUA MINORITARIA: POLA NOSA LINGUA E POLO MULTILINGÜISMO

Estes son os vídeos elaborados por Manuel Singala do Servizo de Normalización Lingüística de Santiago, espero que nos servan para reflexionar sobre a nosa lingua e sobre o multilingüismo: As imaxes falan...