12.3.11

COMEZAMOS A LER NOVO CÓMIC!


Esta vez decidimos ler manga xaponés. Presentámosvos a Kitaro, de Shigeru Mizuki. É unha obra enormemente popular en Xapón, onde case non hai neno que medre sen devorar a súas aventuras. Kitaro é o heroe emblemático dunha obra que se fixa nos monstros para falar dos homes. Apaixonado dos contos populares e do marabilloso que se filtra nos intersticios do cotián, Shigeru Mizuki sitúa aos yokai, uns seres sobrenaturais que poboan a trastenda do noso mundo, no centro dunha creación que oscila constantemente entre o fantástico, o humor e a poesía.




Shigeru Mizuki é un dos autores de manga máis coñecidos en Xapón e cunha longa carreira ás súas costas. Mizuki, cuxo auténtico nome é Shigeru Mura, foi un neno curioso e cunha infancia feliz. Encantáballe comer, debuxar e soñar esperto coas pantasmas dos que fala na súa recentemente premiada obra NonNonBa.
Con pouco máis de 20 anos, Mizuki foi recrutado polo Exército xaponés para participar na 2ª Guerra Mundial. Durante a contenda perdeu o brazo esquerdo e, sendo zurdo, tivo que aprender a usar o dereito para todo, incluído, evidentemente, debuxar.

A cidade de Sakaiminato, na rexión de Chugoku, e de onde é procedente Mizuki, erixiu unha rúa completa na súa honra, con 143 estátuas de bronce representado os seus personaxes,  e un museo dedicado á súa vida e obras.



10.3.11

Penúltima sesión de "TRES METROS SOBRE EL CIELO" (I)

Esta mañá tivemos a nosa penúltima sesión de "Tres metros sobre el cielo" xa que a última será unha sesión TIC. Xa todas temos o libro rematado, primeiro lemos as conclusións xerais a esta parte (capítulo 26 ao final):

Esta segunda parte é máis densa cá primeira, hai máis acción, narra a consolidación do proceso e o asentamento dos sentimentos entre Babi – Step, entre Pallina – Pollo, concreción de actitudes ante a relación, de Rafaella, chantaxe da profesora Giacci, presentación do conflito Babi-Step, Babi-Rafaella, relación entre Paolo-Step.

Esta parte é moi desproporcionada en canto a extensión dos capítulos e aos feitos narrados ( capítulos moi breves como o 40,41 –tal vez serven de enlace- ou longos como o 53; nos que case non hai acción como 36, 37 fronte a todos os acontecementos do 53 o capítulo máis denso da noveliña, onde a redución temporal é de 6 meses aproximadamente con numerosos saltos temporais cara atrás). Comprendemos agora  (compartimos?) as reaccións violentas de Step provocadas pola frustrada relación coa súa nai á que adora pero non acepta (encontro capítulo 33 e salto atrás de 2 anos no 34).

Atopamos tamén a valoración que Step fai do que está de moda entre os xoves “Lo que va hoy es el matón, el gamberro” (pp.229) ou o que del pensan “ nunca les gusto a las madres”(pp. 232) a que del fai Rafaella “Que cara tan dura” (pp.234).

A visión social dos pais sobre o conflito está moi clara nas palabras de Rafaella: “Que va a decir a los vecinos, a las amigas…” (pp. 235), na reacción da escola “5000 € para beneficencia “ (cap. 44), ou nas palabras de Babi á súa nai “sois unos payasos” (pp386).


É importante a descrición que se fai da pofesora, a súa actitude na aula fronte a súa vida privada (cap. 30), a extorsión que sofre (pp330-333), e as súas explicacións a Babi  (cap. 53).

As chicas coincidiron en que as razóns do fracaso da relación está en varias circunstancias: Step é moi violento e non pode cambiar, deixouno polos pais dela, rematou a relación porque empeza unha vida nova, pola presión social...
Acusan as reaccións violentas de Step á súa frustrada relación co pai, á adoración que sinte pola nai  a pesar de que engana ao pai, polo desamor en xeral. 
O momento máis importante do libro é cando Step dille a Babi que está a tres metros do ceo e cando esta le a pintada na ponte.  
Continuaraaa.....